Σάββατο 15 Αυγούστου 2009
Τρίτη 11 Αυγούστου 2009
Λυών
Μετα απο 8ωρη οδήγηση απο την Ανκόνα διασχίζοντας διαδοχικά απο Bologna-Parma-Torino καταλήγοντας στις Αλπεις και στο συνοριακό σημείο Φρέχους διπλα απο το Λευκό Όρος φτάσαμε αργά το βράδυ στην Λυών. Bρίσκεται στην συμβολή των ποταμών Ροδανός (Rhône) και Σον (Saône), στο νοτιοανατολικό τμήμα της Γαλλίας, σε ίση περίπου απόσταση από το Παρίσι και την Μασσαλία. Η κεντρική της γεωγραφική της θέση, σε συνδυασμό με τις μικρές αποστάσεις από Γερμανία, Ελβετία και Ιταλία, της προδίδουν μια ιδιαίτερα σημαντική γεωστρατηγική σημασία
Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009
Ταβέρνα ο "Πολύφημος"
Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009
Πέμπτη 28 Μαΐου 2009
Αϊβαλί.( Ayvalık)
Οι αρχαίες Κυδωνίες ή Αϊβαλί (τουρκ. Ayvalık) είναι μια πόλη και ένας από τους ασφαλέστερους λιμένες στα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας, απέναντι από τη Λέσβο και βορειοανατολικά απέναντι από τη Μυτιλήνη. Βρίσκεται στην επαρχία Μπαλικεσίρ και κοντά στην Πέργαμο. Υπολογίζεται ότι έχει περίπου 30.000 κατοίκους, οι οποίοι αυξάνονται κατά την καλοκαιρινή περίοδο λόγω τουρισμού.
Το Αϊβαλί υπήρξε μαζί με άλλες παρακείμενες πόλεις και χωριά ένα από τα πιο ιστορικά κέντρα του Ελληνισμού στη Μικρά Ασία. Μεγάλο εμπορικό κέντρο, λόγω του λιμένα, είχε ανθρώπινη παρουσία από το 1500 π.Χ.. Η ίδρυση του σύγχρονου οικισμού τοποθετείται μεταξύ του 1570 και του 1580. Οι πρώτοι οικιστές ήρθαν από τα γειτονικά παράλια της Λέσβου, στην προσπάθεια να αποφύγουν τις επιδρομές των πειρατών, και ίδρυσαν οικισμούς στην παραλία, στις θέσεις Χόνδραμμο (Καμπακούμ) και Καμπύλη Άκρα (Εγρί Μποτζάκ).
Επειδή όμως και εκεί δεν έπαψαν οι ενοχλήσεις των πειρατών, μετακινήθηκαν προς το εσωτερικό του όρμου, στη θέση όπου βρίσκεται και σήμερα το Αϊβαλί, στο βάθος του ομώνυμου όρμου προφυλαγμένου από τα Μοσχονήσια. Το Αϊβαλί εξελίχθηκε γρήγορα σε ένα μεγάλης σημασίας εμπορικό κόμβο, που εξυπηρετούσε τα πλοία που έβγαιναν στο Αιγαίο.
Η μεγάλη ακμή του Αϊβαλιού τοποθετείται χρονικά μετά το 1773 και αποδίδεται στα προνόμια που παραχωρήθηκαν τότε στους χριστιανούς κατοίκους της πόλης από την οθωμανική διοίκηση. Ο ελληνικός πληθυσμός του άσκησε μεγάλη επιρροή στην ντόπια ζωή μέχρι και το 1922, οπότε το σύνολο των Ελλήνων έφυγε και στην θέση τους ήρθαν μουσουλμάνοι κυρίως από την Κρήτη, στα πλαίσια της ανταλλαγής πληθυσμών.
Η πόλη, αποτέλεσε σύμβολο της προσφυγιάς του 1922. Σήμερα είναι ένα αναπτυσσόμενο αστικό κέντρο, το οποίο διατηρεί ακόμα αρκετά από τα ελληνικά του στοιχεία. Αποτελεί το εμπορικό κέντρο της περιοχής μετά το Αδραμύττιο. Πολλοί από τους ηλικιωμένους κατοίκους της πόλης εξακολουθούν να μιλούν ελληνικά, ενώ πολλά τούρκικα τεμένη είναι πρώην ελληνικές ορθόδοξες εκκλησίες. Χαρακτηριστικός είναι ο ωραίος αιγιαλός στο μυχό του που λέγονταν "Φάληρο" με ωραία λουτρά, καθώς και το προάστιο "Γενίτσαροχώρι" όπου και οι εσωτερικοί λιμένες άλλοτε Αγιά Παρασκευή και Πασά-λιμάν.
Το Αϊβαλί είναι η πόλη από την οποία κατάγεται ο ζωγράφος και συγγραφέας Φώτης Κόντογλου.
(πηγή Βικιπαιδεία)Όμορφη μικρή πόλη διπλα στη Θαλασσα. Αρκετά ομόρφη και η διαδρομή από το Τσανακαλε και μετά. (ερχομενος απο το Τελωνείο των Κήπων). Η πιό ωραίες στάσεις στην διαδρόμη είναι το CanaKale και το τουριστικο θερετρο Άσσος (με μια μικρή παρακαμψή στην διαδρόμη) Και τα δύο μερη αξίζουν διανυκτερευσης .
Το Αιβαλί (περιπου 6-7 ωρες οδηγησης απο το τελωνείο των Κήπων) μία γραφίκη μικρή παραθαλάσσια πόλη ειναι μια καλη επιλόγη για μια-δυό διανυκτερευσεις! Υπάρχουν αρκετές επιλογές για διανυκτερευση. Μεγαλα Ξενοδοχεια στην παραλια και γραφικες πανσιόν μεσα στην πόλη. Μια καταπληκτικη ειναι και η πανσιον Bon Jour. Παρά πολυ φιλόξενοι ιδιοκτήτες και πανεμορφη διακόσμηση στο πρώην σπιτι του Γάλου πρόξενου.. Για φαγητο τα ταβερνακια στο λιμανι ειναι ικανοποιητικά αν και ακρίβα. Αν ψαξεις λιγο στα στενα θα βρεις πιο λακες και φθηνες επιλογες.
Εντύπωση προκαλει οτι πολλοι ηλικιωμενοι κατοικοι μιλουν κρητικα και αυτοσυστηνονται ως κρητικοι (Ουτε Τουρκοι ουτε Έλληνες οπως λενε.)
Πέμπτη 21 Μαΐου 2009
Το καζάν ντιπί προέρχεται από ένα άλλο γλυκό, το ταού κιοκτσού που γινόταν με κοτόπουλο. Έπαιρναν λοιπόν αυτό που έμενε στην κατσαρόλα από το ταού κιοκτσού (με τα απομεινάρια από το κοτόπουλο) και έριχναν από πάνω την κρέμα του καζάν ντιπί.
Kazan dibi (καζάν ντιπί) = ο πάτος του καζανιού. Ένα δημοφιλές γλυκό, με καταγωγή από την Ανατολία.
ΥΛΙΚΑ
- Πέντε (5) κούπες φρέσκο γάλα, με πλήρη λιπαρά
- Δύο (2) κούπες ζάχαρη
- Μία (1) κουταλιά βούτυρο, ανάλογα τι προτίμηση έχετε σε άρωμα και γεύση (πρόβειο, αγελαδινό κ.λπ.)
- Μία (1) κούπα αλεύρι μαλακό
- Δύο (2) κουταλιές καλαμποκίσιο αλεύρι (corn flour)
- Έξι με εφτά (6-7) βανίλιες
- Κανέλλα
ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ
Βουτυρώνουμε ένα μικρό αντικολλητικό σκεύος και το πασπαλίζουμε με δύο-τρία (2-3) κουταλάκια ζάχαρη. Το βάζουμε σε προθερμασμένο φούρνο και το αφήνουμε μέχρι να καραμελώσει η ζάχαρη και έπειτα το βγάζουμε από τον φούρνο.
Αναμειγνύουμε το αλεύρι, το καλαμποκίσιο αλεύρι και το γάλα και τα ζεσταίνουμε σε χαμηλή φωτιά για οκτώ με δέκα (8-10) λεπτά, προσέχοντας να μην κολλήσει, γι αυτό το ανακατεύουμε συνέχεια με απαλές κινήσεις (το μείγμα είναι ευαίσθητο).
Περιμένουμε μέχρι να δημιουργηθεί ένα κρεμώδες μείγμα και στη συνέχεια ρίχνουμε την υπόλοιπη ζάχαρη και ανακατεύουμε πολύ καλά για ένα λεπτό (1΄), το πολύ, σε χαμηλή φωτιά.
Το βγάζουμε από την φωτιά, προσθέτουμε την βανίλια και ξανά ανακατεύουμε απαλά.
Στη συνέχεια, ρίχνουμε την κρέμα μέσα στο αντικολλητικό σκεύος που έχουμε την καραμελωμένη ζάχαρη και το βάζουμε στον φούρνο για είκοσι λεπτά (20΄), το πολύ. Αν θέλετε η γεύση να είναι λιγότερο «καμένη», ψήνετε λιγότερο. Αν θέλετε η γεύση να είναι έντονα «καμένη», ψήνετε περισσότερο.
Αφού το βγάλουμε από τον φούρνο, το τοποθετούμε με το σκεύος σε άλλο σφαιρικό σκεύος (μπολ) με κρύο νερό και το αφήνουμε για δέκα λεπτά (10΄) περίπου. Τέλος, και αφού πλέον έχει κρυώσει καλά, αφαιρούμε προσεκτικά το καζάν ντιπί από το σκεύος και πασπαλίζουμε με κανέλλα.